Trudno przegapić rozwijającą się próchnicę, gdyż prędzej czy później skutkuje ona bólem zęba. Natomiast torbiel w jamie ustnej na ogół nie daje żadnych objawów. Czym jest ten twór, jak go rozpoznać, a jak przebiega jego leczenie?
Jak wygląda torbiel zęba i jakie są jej rodzaje?
Patologiczny twór o kulistym kształcie, wypełniony płynem może pojawić się w tkankach miękkich lub twardych. W zależności od tego, gdzie taka zmiana jest zlokalizowana, wyróżnia się torbiele:
- w tkance kostnej szczęki, czyli torbiel szczęki, a wśród nich nabłonkowe, nienabłonkowe, zębopochodne, niezębopochodne,
- zatok szczękowych,
-
tkanek miękkich, np. torbiel zastoinowa, boczna szyi,
-
zapalne przyzębia,
-
dziąsłowe.
Najczęściej torbiele rozwijają się jako skutek zgorzelinowych zębów oraz w związku z zatrzymanymi (niewyrżniętymi) zębami. W tym pierwszym przypadku pojawiają się na tle stanu zapalnego, jaki toczy się w obrębie wierzchołka korzenia zęba. Przewlekły stan zapalny tkanek okołowierzchołkowych zęba, do jakiego może dochodzić w efekcie rozwoju próchnicy to sytuacja, w której tworzy się torbiel korzeniowa w tkance kostnej szczęki lub żuchwy. Torbiel przyzębia to efekt procesów zapalnych toczących się w kieszonce przyzębnej w górnym odcinku korzenia zęba.
Zapisz się na konsultację
Wypełnij i wyślij poniższy formularz:
Patologiczna zmiana wokół rozwijającego się w kości zęba lub przy zębie zatrzymanym to torbiel zawiązkowa. W tkankach twardych występować może torbiel rogowaciejąca o znacznych rozmiarach. W tkankach miękkich może rozwinąć się torbiel z wynaczynienia śluzu. Ta powstaje zwykle w miejscu urazu błony śluzowej jamy ustnej, gdy uszkodzony zostanie gruczoł śluzowy i śluz zgromadzi się w rejonie tkanek miękkich. W tym przypadku diagnozuje się torbiel policzka lub torbiel na wardze.
Z powodu niedrożności przewodu, który wyprowadza gruczoł ślinowy i w efekcie skumulowanej treści ślinowej pojawia się zmiana, którą określa się jako torbiel ślinowa, inaczej zastoinowa. Charakteryzując rodzaje torbieli tkanek miękkich, należy też wyróżnić torbiel dziąsła, która najczęściej diagnozowana jest u niemowląt, ale może wystąpić też bez względu na wiek. Widoczna jest jako guzek o biało-żółtawej barwie w okolicy wyrostka zębodołowego.
Na skutek powstawania torbieli niszczone są tkanki. Może także dojść do rozchwiania zębów, a także poważniejszych powikłań z zakażeniem zmiany i przekształcenia jej w tę o cechach nowotworowych. O tym, jakie torbiel zębowa zagrożenia generuje, najlepiej zapytać lekarza, gdyż wiele zależy od tego, w jakim stadium jest obecnie. Najlepiej szybko podjąć właściwe leczenie, gdyż to nieleczone zmiany są głównym powodem powikłań.
Objawy torbieli w jamie ustnej
Zanim dojdzie do rozchwiania, przemieszczenia zębów pojawiają się dolegliwości bólowe. Niestety nie następuje to od razu, gdyż torbiel przy zębie nie daje większych objawów nawet przez długi czas. Zazwyczaj o jej istnieniu można się dowiedzieć po przeprowadzonej diagnostyce radiologicznej, po wykonaniu zdjęcia pantomograficznego. Gdy z czasem uwidacznia się zmiana, ma ona postać wygórowania na powierzchni tkanki. Ból jest odczuwalny, dopiero gdy osiągnie duże rozmiary. Wtedy obserwuje się ponadto jeden z następujących objawów lub ich połączenie:
- rozchwianie zębów,
- przemieszczenie zębów,
- asymetrię twarzy,
- rozdęcie, uwypuklenie kości lub dziąsła.
Dolegliwości bólowe organizm okazuje w następstwie stanu zapalnego. Objawem torbieli korzeniowej może być przetoka na dziąśle w okolicy korzenia, z której okresowo wydziela się ropna treść. Obserwuje się ją jako czerwono-różowy guzek.
Leczenie torbieli zębopochodnych
Kiedy tylko zostanie zdiagnozowana torbiel zęba, należy natychmiast rozpocząć właściwe leczenie. Jest ono możliwe wyłącznie w gabinecie stomatologicznym. Najczęściej wykonywane jest przez endodontę lub chirurga.
Leczenie zachowawcze
Bywa, że wystarczy leczenie zachowawcze. Możliwe jest jednak tylko w przypadku niewielkich zmian, gdy mamy do czynienia z torbielą korzeniową, Przeprowadza się wówczas leczenie przewodowe zęba. Chodzi o ząb, w którego okolicy znajduje się patologiczny twór. Konieczne jest precyzyjne oczyszczenie oraz wypełnienie kanałów. Takie leczenie endodontyczne odbywa się z użyciem mikroskopu. W efekcie torbiel okołokorzeniowa znika. Po kilku tygodniach od leczenia wykonuje się zdjęcie RTG, aby to potwierdzić.
Leczenie chirurgiczne
Duża torbiel na zębie wymaga interwencji chirurgicznej. W ten sposób leczone są torbiele, które nie mogą zostać leczone zachowawczo. Zwykle dotyczy to większości torbieli. Do określenia wielkości zmiany i dokładnego zaplanowania zabiegu konieczne jest wykonanie badania obrazowego. Co ważne, usuwanie torbieli odbywa się w zabiegu pod znieczuleniem. Na ogół wystarcza znieczulenie miejscowe, czasem zapada decyzja o narkozie.
Wyłuszczenie torbieli przebiega w różny sposób w zależności od stanu zęba i sytuacji klinicznej. Chirurg może dokonać ekstrakcji zęba, a potem usunąć torbiel pod zębem. Alternatywą jest odwarstwienie błony śluzowej oraz kości celem uzyskania dostępu do zmiany i jej usunięcie. Zwykle konieczna jest resekcja wierzchołka korzenia zęba. Torbiel zlokalizowana w tkankach miękkich zostaje usunięta poprzez jej wycięcie. Chirurgiczne usuwanie większych zmian może być przeprowadzane dwuetapowo. Najpierw torbiel przy zębie zostaje odbarczona, a po pewnym czasie, gdy ulegnie ona zmniejszeniu, dokonuje się całkowitego wyłuszczenia. Chodzi o te torbiele, których usunięcie generowałoby ryzyko osłabienia kości i patologicznych złamań. Gdy torbiel zębowa kości lub żuchwy zostanie wyłuszczona, można wykonać rekonstrukcje ubytku z wykorzystaniem materiału kościozastępczego.
Żeby wykluczyć obecność nowotworów i upewnić się, czy jaka torbiel zęba została usunięta, pobrana w czasie przeprowadzanego zabiegu tkanka zostaje przekazana do laboratorium. Do takiej diagnostyki służy badanie histopatologiczne.
Ingerencja chirurgiczna skutkuje koniecznością zastosowania odpowiednich działań po jej zakończeniu. Po zabiegu pacjent powinien:
- przyjmować środki przeciwbólowe,
- stosować okłady lodowe w okolicy poddanej zabiegowi,
- unikać gryzienia twardych pokarmów tuż po zabiegu wyłuszczenia.
Takie zalecenia pozabiegowe ograniczą nieprzyjemne dolegliwości. Są podobne do tych, jakie udzielanie są po ekstrakcji zęba.
Popularne wyszukania: choroba okluzyjna zębów | powikłania sedacji u dzieci | stomatologia zachowawcza | leczenie endodontyczne wrocław | leczenie kanałowe psie pole | chirurg dentysta wrocław | odruch wymiotny u dentysty | ile kosztują implanty całej szczęki | wybielanie zębów koszt | stomatolog dla dzieci wrocław
